Bu Şehir Benden Sorulur Fatih Kısaparmak

Fatih Kısaparmak Bu Şehir Benden Sorulur

Ben ne vedaların elinden tutmuşum;
Yıkılmam dağılmam yol senin olsun.
Sessiz bir vedanın elinden tutmuşum;
Yıkılmam çözülmem yol senin olsun.
Sensiz bir hayatı göze almışım;
Bana ne ayrılık ne vurgun işler,
Bana ne ayrılık ne kurşun işler.

Ne sahte yüzler gördüm;
Yalancı diller gözler.
Ne sahte aşklar gördüm;
Ne yeminler ne sözler.

Affetmez bu hayat,
Acımaz bu hayat,
Aşklar vurulur.
Bu kahır bu zehir,
Bu şehir benden sorulur.

“İçime gömdüm hüzünlerimi;
Pişmanlıklarım yok artık keşkelerim yok.
Kapattım aşkın perdesini.
Paslanmış bir kilit şimdi yüreğim;
Asırlardır yaşayan bir köhne şehir.
Kaybolmuşum aşkın dehlizlerinde;
Kulaklarımda rezil gecelerin gürültüsü.
Yazmakla bitmez bu şiir.
Düşler kalbinden vurulur.
Ne varsa aşka dair;
Sevdalar, belalar, kırık dökük hayatlar,
Ve bu şehir benden sorulur”

—

Kaç kere çalındı gönlümün kapısı;
Duymadım açmadım hiç kimselere.
Kaç defa çalındı bu kalbin kapısı;
Yeminle açmadım ben hiç kimseye.
Ben seni çok büyük bir aşkla sevdim;
Vazgeçtim her şeyden kendimden bile;
Vazgeçtim her şeyden hayattan bile.

Ne sahte yüzler gördüm;
Yalancı diller gözler.
Ne sahte aşklar gördüm;
Ne yeminler ne sözler.

Affetmez bu hayat,
Acımaz bu hayat,
Aşklar vurulur.
Bu kahır bu zehir,
Bu şehir benden sorulur.

Affetmez bu hayat,
Acımaz bu hayat,
Aşklar vurulur.
Bu kahır bu zehir,
Bu şehir benden sorulur.

Favoriye Ekle