DOYAMADIM CEM YILMAZ – ERŞAN KUNERİ
Ellerimi bağladılar Gözlerimi dağladılar Kanadımı kırdılar Sen öl dediler Kısmetimi bağladılar Hep kedere savdılar Yoluma engel koydular çek…
Ellerimi bağladılar Gözlerimi dağladılar Kanadımı kırdılar Sen öl dediler Kısmetimi bağladılar Hep kedere savdılar Yoluma engel koydular çek…
Demişsin Ben onu hiç sevmedim ki Ayrıldık da bitti delinin teki Bu kadar uzatmanın anlamı yok ki Dengime…
Gel beni ellere ettirme minnet Yılların hatrına sevdiğim affet Bi çaresi vardır bulunur elbet Bi çaresi vardır bulunur…
Açılır sonsuz kere yoluna güllerim Koparıp atsan da solmaz gönlüm nafile Yokluğun soğuk tenine, susadı tenim Üşüdüm, yorgan…
Ömürden verduk Yaşasak da ne olur Geceler beni anlar Belki yarınlar olur Sahiden çok sevduk Ayrılmasak da olur…
Dargın ayrılmayalım diye koştum sana dün Dargın ayrılmayalım diye koştum sana dün Gözlerim vagonları dolaştı üzgün üzgün dolaştı…
Yürümeyle yol tükenmez Kara taşa gül ekilmez Her insana dert söylenmez Derdi dert çekene sorun Her insana dert…
Böyle habersizce söyle nereye Aç gözünün uğrundaki yaş olam Vallahi yakışmadın sen kefene Duam oldun mezarımda taş olam…
Bir yıldız bak düşer karlı dağlara Vaz geçer mi gönlüm senden ey güzel Yine düştün sen bir anda…
Sarışınsın sarısın güzel Sen gönlümün malısın güzel Sen gönlümün malısın Sana çirkin demişler güzel Sen ömrümün varısın güzel…