ÖZLEDİM BABAM – EDA DOĞANAY

“Çok şey öğrendim senden
Bu kıymet bilmez alemde
Bu yalan dünya faydasızmış be usta
Fikir fukaraları anlamaz bu gidişattan
Bence bu ayrılık zamansız oldu be usta
Yürek işçisi gönül adamıydım
Yoklukla avundum varlığı yok saydım
Yaşamak hevesinden niye caydım
Yokluğun yüreğimize amansız oldu be ustam
Sen toprakti gövdesi asaletten beslenmiş
Yaprakları ve dalları kelimelerle süslenmiş
Ve kendini bilmez hoyrat rüzgarlara eğilmemiş
Ulu bir çınardın usta
Saçımızın akına bakma
Yüreğimiz yangın yeri
Türkülerin güneşimiz fikirlerin tan yeli
Biliyorum ne yapsak da gelmezsin geri
Doktorlar da bu yarayı dermansız buldu usta”

Özledim babam seni özledim
Sesini yüzünü özledim babam
Gel tut ellerimden gurbanım sana
Yavrum deyip sarılmanı özledim

Özledim babam seni özledim
Sesini yüzünü özledim babam
Gel tut ellerimden gurbanım sana
Yavrum deyip sarılmanı özledim

“Kimine yol gösterdin bu yolda yolcu ettin
Kimini türkülerinle bu yolda baş tacı ettin
Biliyorum kimi vicdansızlara çok sitem ettin
İnsanlar bu alemde vefasız oldu be usta
Hakkı bilir hakka inanırdım sen buydun
Çok acılar çektim çok haksızlıklar duydum
Ölüm haktan ama azraile niye uydun
Bu ayrılığı kabullenmem imkansız be usta

Bilirim ruhumuzu taşıyan bu can kiralık
Direnerek yaşamaya çalıştığımız bu han da kiralık
Gönül tasımız acıyla doldurdu bu ayrılık
İçimizi yakan ateş dumansız oldu be usta
Sen doğanaysın batmayacak senin güneşin
Türkülerin ezgisinde yanacak ateşin
Sanma ki bulunur benzerin eşin
İnsanlığın ve duygun tarifsizdi be usta”

Özledim babam seni özledim
Sesini yüzünü özledim babam
Gel tut ellerimden hasretim sana
Yavrum deyip sarılmanı özledim

Özledim babam seni özledim
Sesini yüzünü özledim babam
Gel tut ellerimden gurbanım sana
Yavrum deyip sarılmanı özledim

Favoriye Ekle