Süveyla Şiiri

Süveyla en uzun yolculuğuna
Mushafları okuyarak başlar
Merhametin pınarında
Kibeleden kalma bir ayindir
Yüreklerdeki heyula
Saçlarında uçuk sevda kokusu
Dudağında yitik sevda sözleri
O tufandan kalma ayete vurgun

Süveyla sürgün yüreklerden
Sürgün sevgili
Elleri koynunda saklı muamma

Bir duvarcı ustasının hünerli
Parmaklarıyla taranmış
Saçlarından fısıldanır her dem
Güneşi vurulmuş vahanın kuşları
O kuşlar ki kanatlarında
Süleyman ve belkıs
O kuşlar ki bir yanıyla
Adamlığını götürür ustaların

Ah süveyla deniz tanrıçasından
Kalma esvabı yırtıp bana gelsen
En çocuksu yanınla
Geceden kitabı okusak senle

Süveyla Yusuftan kalma
On bir yıldızla çık geceye
Vurulan güneşini bul vahanın
Ve koskocaman yanıyla
Postacısı ol hayatın

Aşk adanmaktır süveyla!
Hayatsa savaşmak sevdalı yanımızla
Şiir mabetleri harap etmektir
Şiir gözlerindir ahh! Süveyla
Aşk geceye adadığın ellerin

Süveyla!
Kadîm iklimlerin solgun lâlesi
Deli yanıyla isyana çağıran çocuk