KERBELA DESTANI

Yüreğimi parça parça ayırdın
Biri Kerbelanın çölünde kaldı
Biri yola çıktı Şam diyarına
Biri Muaviye dölünde kaldı

Biri gitti Hacı Bektaş yurduna
Takılıp da erenlerin ardına
Biri Pir Sultanın düştü derdine
Biri Hızır Paşa elinde kaldı

Biri Börklüceylen yanarken köze
Biri Bedreddinle vardı Sereze
Biri Nazım ile geldi göz göze
Biri ozanların dilinde kaldı

Biri dalgasında Karadenizin
Birini Nesimi adına yüzün
Kan deryalarında birini ezin
Biri Kızıldere yolunda kaldı

—

Biri sır vermeyip serinden oldu
Biri çiçek idi Munzurda soldu
Biri yıldız gibi gözden kayboldu
Biri Nurhakların gülünde kaldı

Biri dedi sayılmayız parmakla
Biri dedi tükenmeyiz kırmakla
Biri dedi ölür müyüz vurmakla
Biri can ağacının dalında kaldı

Biri dedi unuttun mu Maraşı
Orda aktı mazlumların gözyaşı
Biri ileriye yürüttü başı
Biri bedenimin solunda kaldı

Biri karanlıktan çıkıp ağarır
Biri canlı aydınlığa seğirir
Biri Yunus ile Hakkı çağırır
Biri Kaplaninin telinde kaldı

“Biri idamlığı giydi eynine
Biri fermanını taktı boynuna
Biri girdi karlı dağlar koynuna
Biri Dadaloğlu halinde kaldı

Biri Teğmen Kubilayla kesildi
Biri 6 Mayıs günü asıldı
Biri dedi yarama tuz basıldı
Biri gözlerimin serinde kaldı

Biri dedi ben yaşarım ölsem de
Kurtuluşu gördü gelecek günde
Biri çiçek açtı şafak vaktinde
Biri güneşimin alında kaldı
Biri güneşimin alında kaldı”

Söz: Hasan Kaplani
Müzik: Musa Eroğlu

Favoriye Ekle